دوباره عيددرراه است ، دوباره بوي شيريني و لباس نو مي آيد ، دوباره درختان لباس سبز بهاريشان را مي خواهندبپوشند ،  اما دل تنهاي من همچنان جامه عريان تنهايي اش را برتن كرده است و درگوشه اي نشسته ، و مي نگرد ، مي نگرد به همه انسان كه چقدر براي رسيدن بهار شوروشوق دارند ، مي نگرد به كودكاني كه چگونه از ديدن ماهي قرمز تنگ بلورذوقزده مي شوندام دل من تنها تنگي پراز غصه دارد كه آن را در دستانش گرفته است ونمي تواند به هيچكس اعتمادكندتا آن را به آن فرد بسپارد ، اخر ديگر دستانش توانايي گرفتن تنگ را ندارند .

دل تنهاي من مي نگرد كه در اين زمانه اين همه انسان وجوددارند اما هيچكدام به دردي كه انسان را به سكوت وا ميدارد نمي رسند  بلكه همه به دردي مي رسند كه انسان را به فرياد وا مي دارد .

اين اولين عيد تنهايي دلم است ، معناي عيد را نمي داند زيرا عيد براي او روزيست كه كسي پيدا شود و تنگ غصه اش را از دستانش بگيرد ، دل تنهاي من فقط مي داند كه در عيد بايد هفت سين چيند اما دل من هفت تين مي چيند هفت تيني شامل : تنهايي ، تنهايي ، تنهايي ، تنهايي ، تنهايي و تنهايي و بازهم تنهايي  .

                                                             " دل تنهاي من اولين عيد تنهايي ات مبارك "

                                                                                                   عيدتان مبارك

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: